در عرصه سياست ايران پس از ٥٧ و تا آنجايى كه بنده بخاطر دارم طيف سياسي اصلاح طلبان پس از پيروزى خاتمى در انتخابات رياست جمهورى اسلامى بصورت جريانى متفاوت از اصولگرايان با سياست يكجانبه ولايت طلبانه در ايران مطرح شده است.
از آنجاييكه خط مشى اصلاح طلبان بصورت مدون (شايد بنده خبر ندارم)هرگز در پاسخگويى به مطالبات مردم ايران، نيز بپاس عضويت در جامعه اى فراگيرتر، يا جامعه بين المللى بصورت شفاف بيان نشده است، اين سوال پيش مى آيد كه اگر گروهى با اعتقادات سياسى مشخصى بنام اصلاح طلبان دور هم جمع شده اند، بدنبال اصلاح چه ميباشند؟
اصلاح كردن، به هر دو مفهوم عام و خاص خود بين ما ايرانى ها يعنى رفع ايراد و رد خرابى در هر چيزى، از جمله اصلاح سر و صورت از موهاى زايد! به طنز نگفته باشم، آيا اين اصلاح طلبان خواهان اصلاح ريش يزدى ها و جنتى ها و خامنه اى ها هستند؟ اگر چنين بود كه بايد از خود خاتمى شروع ميكردند و اژه اى و غيره! پس مستله از جاى ديگرى بايد آب خورده باشد كه در هشت سال رياست جمهورى خاتمى خبرى از اين اصلاحات نشد. پس ميماند اصلاح قوانين جارى در مملكت. كدام اصلاح طلبى قوانين غير انسانى مصوب مجلس و شوراى نگهبان را به چالش كشيد و ما بى خبر مانديم؟ تا پيش از آخرين افتضاح در انتخابات مجلس و رياست جمهورى، كدام يك از اين اصلاح طلب ها اگر بخت يارشان بود و فرصت بكامشان، از دستبوسى آغا نايب امام طفره مى رفتند كه ما بگوييم آفرين به اينهمه غيرت كه در بلوغ عقلي ملت ايران ترديدى روا نداشته است؟
اصلاح طلب اگر در مفهوم ديگر لغوى طالب صلاح ملت و مملكت هم بوده باشد كه زانو بزانوى دشمنان اين ملت نمى سايد كه ما شاهد غيرش نبوده ايم! آقايان اگر دنبال ترميم خرابى هستند، اين خرابى به حديست كه با ماله كشى هاى مصلحتى شان به تداوم اين خرابى كه ريشه در قانون اساسى آن دارد تداوم مى بخشند. اين خرابى ترميم و اصلاح پذير نيست و تا زمانى كه كاسه ليسان مدينه و شام و كربلا در اريكه قدرت هستند به تضرع و التماس هيچ اصلاح طلبى ميدان را خالى نكرده و به هيچگونه ماله كشى هم براى ترميم خرابى هايى كه خود بوجود آورده اند، فرصت عرض اندام نخواهند داد.
نتيجه اينكه روى فرهنگ مردم و عادات و تفكرشان كه حكومت ولايى خامنه اى از آن ارتزاق ميكند بايد تمركز كرد و در آن انقلاب بوجود آورد و بس.
ننگ بر دشمنان ایران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر