سكوت سنگين و طاقت فرسايى كه بين جنبش سبز و آذربايجان حاكم است به نگرانى همه ايرانيان دامن زده است. و در اين ميان سايت بالاترين و بالاترينى ها نيز نقش موثرى در از ميان برداشتن اين قهر و سكوت ايفا نكرده، بلكه در بيشتر مواقع به شدت اين از هم گريزى را نيز دامن زده اند. واژه آذربايجان و بكارگيرى آن بلافاصله به انگ جدايى طلبى مزين و پيش از آنكه در محتواى بيان تامل گردد، در نطفه خفه مى شود.
از ديگر سوى به واقعيت وجودى عده قليلى لمپن پان تركيست نيز نميتوان ترديد داشت. اين عده از هم ميهنان نا آگاه، در نبود انسجام ضد ديكتاتورى در آذربايجان، خواسته يا نا خواسته تحت تاثير على اف ها گرگهاى خاكسترى تركها قرار گرفته و از مظلوميتى قومى كه تمام اقوام ايرانى را به يكسان مورد قساوت و بيعدالتى قرار داده است چماقى فراهم و به يكپارچگى ميهنمان مى كوبند.
ترديدى نيست كه آذربايجان نقش تاريخى خود را در مقاطع مختلف تاريخى به نحو احسن انجام داده و در بنتيجه رسانيدن نهضت هاى ملى پيوسته رو سفيد بوده است. مردم آذربايجان همچون دلاوران كردستان از همان اغاز بقدرت رسيدن حكام جمهورى پليد اسلامى در مقابل ارتجاع و خوكامگى اين حكومت ايستادگى كرده و قربانى داده اند. بيمهرى هاى حكومت مركزى به آذربايجان در دوران حاكميت اصلاح طلبان نيز همچنان ادامه يافته و ياران ديروز حكومت كه اكنون به مخالفان آن تبديل شده اند، از بيان و اعتراف به اجحافاتى كه مرتكب شده اند، گريز زده و همچنان به اين
ننگ بر دشمنان ایران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر